Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 2017/11833 E., 2020/18730 K. sayılı kararı

T.C.

Yargıtay

9. Hukuk Dairesi

2017/11833 E., 2020/18730 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:

Davacı vekili, müvekkilinin 13/05/2010-17/07/2013 tarihleri arasında davalı şirket tarafından işletilen otelde meydancı olarak en son aylık 1.100,00 TL. net ücretle çalıştığını, davalı işverene karşı açılan 2012/549, 550, 551, 552 ve553 E sayılı dosyalarda davalının sunduğu ücret bordrolarında yer alan net ücretin gerçeği yansıtmadığı, net ücretin düşük gösterilerek aradaki farkın fazla mesai ile tamamlandığına şahit olunduğunu, müvekkilinin işe servisle gidip geldiğini ve işyerinde 2 öğün yemek yediğini, davacının iş akdini haklı nedenle sonlandırdığını, zira, gece çalışma yasağına uyulmadığını, mobbing uygulandığını, çalışma koşullarının ağırlaştırıldığını, ücret zamlarının uygulanmasında objektif kriterlerin esas alınmadığını, işten caydırılmaya çalışıldığını, sahte bordro, istifa dilekçesi..v.s. belgelerin zorla imzalatılmak istendiğini, gerçekte fazla mesai ödenmediği halde aylık ücretlerde tahrifat yapıldığını ve bu nedenle fazla mesai ve diğer ücretlerin ödenmediğini ve tüm bu nedenlerle iş akdinin feshedildiğini, davacının 2010-2012 arasında haftanın 7 günü 24:00-08:00 saatleri arasında çalıştığını, haftanın 1 günü 24:00-10:00 arası 1 günü de gala nedeniyle 20:00-08:00 arası çalıştığını, davacının 1 hafta bu şekilde çalışıp diğer hafta haftanın 2 günü gala olması sebebiyle 20:00-08:00 arası kalan 5 günü de 24:00-08:00 arası çalıştığını, 2013 yılında ise haftanın 7 günü 24:00-08:00 çalıştığını, günlük yarım saat mola verdiğini, davacının haftalık izinlerinin çoğunu kullanmadığını, tüm ulusal bayram genel tatil günlerinde de çalıştığını ancak karşılıklarını alamadığını, müvekkilinin 10/12/2010 - 31/01/2011 ve 17/11/2011 - 07/05/2012 tarihleri arasında kış döneminde de çalışarak mevsimlik işçi olmaktan çıktığını, bu nedenle yıllık izne de hak kazandığını beyanla, 100,00 TL kıdem tazminatı, 100,00 TL fazla mesai, 100,00 TL yıllık izin ücreti, 100,00 TL ulusal bayram genel tatil günleri, 100,00 TL hafta tatili alacağı olmak üzere toplam 500,00 TL' nin ücret alacakları yönünden temerrüt tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faiz ile birlikte tahsilini talep etmiştir.

Davalı Cevabının Özeti:

Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davada belirsiz alacak davasının şartlarının gerçekleşmediğini, davacının mevsimlik olarak dava dışı alt işveren ... Turizm Ltd. Şti’ de 13/05/2010-17/07/2013 tarihleri arasında fasılalı olarak en son aylık brüt 1.300,86 TL. ve 930,00 TL. net ücretle çalıştığını, davacının iş akdini istifa ile sonlandırdığını, fesih sebeplerinin yazılı kayıtlara aykırı olduğunu, davacının fazla çalışma ücretlerinin tahakkuk ettirilerek ödendiğini, bordroların ihtirazı kayıtsız şekilde davacı tarafından imzalandığını, çalışılan ulusal bayram genel tatil günleri günlerinin de ödendiğini, davacının hafta tatili talebini somutlaştırması gerektiğini, gerçekte puantaj kayıtlarında görüldüğü gibi davacının haftanın 6 günü çalıştığını, davacının mevsimlik çalıştığından yıllık izin hakkı olmadığını, davacının Manavgat İş Mahkemesi’ nin 2012/549-553 E sayılı dosyalarında net ücretin düşük gösterildiği hususundaki beyanlarının gerçeği yansıtmadığını, tam aksine söz konusu dosyalarda bordrolardaki ücretlerin gerçek ücret olduğunun tespit edildiğini, ve bu tespitlere göre karar verildiğini, yemek ve yol ücretinde piyasa rayicinin değil, bunların işverene maliyetinin nazara alınacağını, yemeğin maliyetinin 3,66TL, servisin maliyetinin ise 2,54 TL olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.

Mahkeme Kararının Özeti:

Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.

Temyiz:

Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Gerekçe:

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Taraflar arasında, iş ilişkisinin işçinin istifası ile sona erip ermediği konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.

İşçinin haklı bir nedene dayanmadan ve bildirim öneli tanımaksızın iş sözleşmesini feshi, istifa olarak değerlendirilmelidir. İstifa iradesinin karşı tarafa ulaşmasıyla birlikte iş ilişkisi sona erer. İstifanın işverence kabulü zorunlu değilse de, işverence dilekçenin işleme konulmamış olması ve işçinin de işyerinde çalışmaya devam etmesi halinde gerçek bir istifadan söz edilemez. Bununla birlikte istifaya rağmen tarafların belirli bir süre daha çalışma yönünde iradelerinin birleşmesi halinde, kararlaştırılan sürenin sonunda iş sözleşmesinin ikale yoluyla sona erdiği kabul edilmelidir.

İşçinin istifa dilekçesindeki iradesinin fesada uğratılması da sıkça karşılaşılan bir durumdur. İşverenin tazminatların derhal ödeneceği sözünü vermek ve benzeri baskılarla işçiden yazılı istifa dilekçesi vermesini talep etmesi ve işçinin buna uyması halinde, gerçek bir istifa iradesinden söz edilemez. Bu halde feshin işverence gerçekleştirildiği kabul edilmelidir.

İşverenin baskı uygulaması sonucu düzenlenen istifa dilekçesine değer verilemez. Dairemizce bu gibi hallerde feshin işverence gerçekleştirildiği, bununla birlikte işveren feshinin haklı olup olmadığının değerlendirilmesi gerektiği kabul edilmektedir (Yargıtay 9.HD. 3.7.2007 gün 2007/14407 E, 2007/21552 K.).

İstifa iradesinin bulunmadığına yönelik olarak irade fesadı iddiası tanık dahil her türlü delil ile ispatlanabilir.

Somut olayda davacı iş akdini net ücretin düşük gösterildiğini, fazla mesailerin ödenmediğini, mobbing uygulandığını, çalışma koşullarının ağırlaştırıldığını bu nedenle iş akdini haklı neden ile feshettiğini iddia etmiş olup; davalı ise davacının istifa ederek iş akdini sonlandırdığını savunmuştur.

Davacının dosyaya sunulan 17.07.2013 tarihli el yazılı istifa dilekçesinde “….. Çalışmakta olduğum şirketinizden özel nedenlerden dolayı 17.03.2013 tarihinden itibaren istifamın kabulünü arz ederim…" yazdığı, yargılama sırasında dinlenen tanıkların ise iş akdinin feshi konusunda beyanda bulunmadığı görülmektedir.

Davacının imzası itiraza uğramayan istifa dilekçesindeki beyanı bağlayıcı olup bu belgenin baskıyla imzalatıldığına ve iradesinin fesada uğratıldığına dair dosyada iddia ve bilgi, belge bulunmaması nedeni ile iş akdinin feshine dair iddiaların ispatlanamadığı anlaşıldığından davacının kıdem tazminat talebinin reddi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.

SONUÇ:

Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16/12/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.