Yargıtay 8. Ceza Dairesi'nin 2021/11274 E., 2023/7634 K. sayılı kararı

T.C.

Yargıtay

8. Ceza Dairesi

2021/11274 E., 2023/7634 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2016/71 E., 2016/354 K.

SUÇLAR : Hakkı olmayan yere tecavüz etme, mala zarar verme

HÜKÜMLER : Beraat

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanıklar hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1.Sanıklar hakkında Fatsa Cumhuriyet Başsavcılığının 27.01.2016 tarihli iddianamesi ile hakkı olmayan yere tecavüz etme ve mala zarar verme suçlarından cezalandırılmaları için kamu davası açılmıştır.

2.Fatsa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.06.2016 tarihli kararı ile sanıklar hakkında ayrı ayrı hakkı olmayan yere tecavüz etme ve mala zarar verme suçlarından beraatlerine, karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Katılanın temyiz isteği, sanıklar tarafından atılı suçun işlendiğinin sabit olduğuna, sanıkların halen de ilgili taşınmazı kullanmaya devam ettiklerine, Mahkemece eksik soruşturmaya dayalı beraat kararı verilmesinin hatalı olduğuna, kararın bozulması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR

1.Dava konusu olay; katılanın kendisine ait olan arazisini sanıkların işgal etmeleri nedeniyle el atmanın önlenmesi davası açtığı ve Mahkemenin 2012/564 Esas sayılı dosyası üzerinden el atmanın önlenmesine 28.05.2013 tarihinde karar verildiği, sanıkların buna rağmen katılanın arazisi üzerinde kepçe sokup toprak düzeltme işlemi yaparak hak iddia ettikleri, ayrıca sanıkların 25.12.2015 tarihinde katılanın arazisinde bulunan telleri ve kalıpları söktükleri ayrıca deposunun kapısına da zarar verdikleri, böylelikle sanıkların hakkı olmayan yere tecavüz ve mala zarar verme suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.

2.UYAP üzerinden yapılan incelemede, Fatsa Asliye Hukuk Mahkemesinin 12.12.2019 tarihli kararının tapu iptali ve tescil, ikinci kademede tazminat talebine ilişkin olduğu, katılan ve sanıkların işbu davanın tarafı oldukları, dava konusu taşınmazın eldeki dava dosyası gibi suça konu olan Kurtuluş Mahallesi 561 ada 25 parsel nolu taşınmazı da kapsadığı, davanın reddine dair verilen kararın Yargıtay 7. Hukuk Dairesince 15.03.2022 tarihli hükmü ile onandığı görülmektedir.

IV. GEREKÇE

A.Hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan kurulan hüküm yönünden

Sanıkların savunması, katılan beyanı, tapu kaydı, bilirkişi raporları, uzlaşma teklif formları, Fatsa Asliye Hukuk Mahkemesinin gerekçeli kararı ve tüm dava dosyası kapsamında elde edilen delillerden, suça konu taşınmazın mülkiyetine ilişkin olarak katılan ve sanıklar arasında suç tarihi itibariyle de devam eden tapu iptali ve tescil davasının bulunduğu, tedavüllü tapu kayıtlarında suça konu taşınmaz hakkında mahkeme kararıyla ihtiyat-ı tedbir şerhinin bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu haliyle taraflar arasındaki ihtilafın hukuki nitelikte olması nedeni ile sanığın üzerine atılı suçun yasal unsurlarının oluşmaması gerekçesi ile beraatine karar verilmesinde hukuka aykırılık görülmemiştir.

B.Mala zarar verme suçundan kurulan hüküm yönünden

Sanıkların mala zarar verme suçuna yönelik olarak mahkeme kararına göre kendilerine verilen hakka dayanarak hareket ettikleri, suç işleme kastlarının bulunmadığı anlaşılmakla Mahkemenin kabulünde hukuka aykırılık görülmemiş, yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılanın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Fatsa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.06.2016 tarihli kararında katılan tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılanın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 18.10.2023 tarihinde karar verildi.