Yargıtay 18. Hukuk Dairesi'nin 2015/20534 E., 2016/496 K. sayılı kararı

T.C.

Yargıtay

18. Hukuk Dairesi

2015/20534 E., 2016/496 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, davalıların gürültü yapmaları nedeniyle Kat Mülkiyeti Kanunu'na dayalı olarak bağımsız bölümden tahliyesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalılar tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Davacı vekili dava dilekçesinde; davalıların davacıya ait bağımsız bölümün üst katında oturduklarını, davalıların çocuklarının gürültü yapmaları nedeniyle rahatsız olduklarını, davalılara haber vermeden mahkemece inceleme yapılması ve davalıların bağımsız bölümden tahliye edilmeleri istenilmiş, mahkemece davanın kabulü ile davalıların bağımsız bölümden tahliyelerine karar verilmiştir.

Kat Mülkiyeti Yasası'nın 25. maddesi gereğince; Kat maliklerinden biri bu kanuna göre kendisine düşen borçları ve yükümleri yerine getirmemek suretiyle diğer kat maliklerinin haklarını, onlar için çekilmez hale gelecek derecede ihlal ederse, onlar, o kat malikinin müstakil bölümü üzerindeki mülkiyet hakkının kendilerine devredilmesini hakimden isteyebilirler.

Yasal düzenlemelere göre; davalıların dava konusu bağımsız bölümde meydana getirdikleri iddia olunan gürültünün başka türlü önlemlerle giderilip giderilemeyeceği konusunda uzman bilirkişiden rapor alınmadan ve ayrıca gürültünün mevcut olup olmadığı, mevcut ise tahammül sınırlarını aşıp aşmadığı tahkik ve tespit edilmeden davalı malik ve eşinin bağımsız bölümden tahliyesine karar verilmesi ve bunlardan başka alınacak önlemlerle rahatsızlık verici durumun giderilmemesi halinde dava konusu bağımsız bölümdeki davalıların 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunun'nun 25 maddesi gereğince bağımsız bölüm üzerindeki mülkiyet hakkının devredilmesine karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile davalıların tahliyesine karar verilmesi doğru görülmemiştir.

Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 18.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.