Yargıtay 1. Ceza Dairesi’nin 2021/92 E., 2021/13334 K. sayılı kararı

T.C.

Yargıtay

1. Ceza Dairesi

2021/92 E., 2021/13334 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

SUÇ : Kasten öldürme

HÜKÜMLER : 1) Burhaniye Ağır Ceza Mahkemesinin 12.11.2019 tarih, 2018/444 Esas, 2019/42 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten öldürme suçundan TCK'nin 81/1, 62, 53, 63. maddeleri gereğince 25 yıl hapis cezasına mahkumiyetine,

2) ... Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 26.02.2020 tarih, 2020/592 Esas, 2020/430 Karar sayılı kararı ile; istinaf başvurularının düzeltilerek esastan reddine dair.

TÜRK MİLLETİ ADINA

... Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 26.02.2020 tarih, 2020/592 Esas, 2020/430 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından CMK'nin 291. maddesinde belirtilen süre içinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.

Dosya incelendi.

Gereği görüşülüp düşünüldü:

5271 sayılı Kanunun 299. maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde yer alan ''sanığın veya katılanın temyiz başvurusundaki istemi üzerine veya re'sen duruşma yoluyla yapar'' ibaresi, 7079 sayılı Kanunun 94. maddesi ile ''uygun görmesi halinde duruşma yoluyla yapabilir'' şeklinde değiştirildiğinden, sanık müdafiinin, duruşmalı inceleme talebinin CMK'nın 299. maddesi gereği takdiren reddine karar verilmiştir.

Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının beş yılın üzerinde olması nedeniyle Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyize tabi olduğu belirlenerek yapılan incelemede,

İddianamede sanık hakkında, 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükümlerinin uygulanması talep edilmiş ve uygulanmaması ihtimaline karşı, sanığa 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmemiş ise de, Ceza Genel Kurulunun 17.12.2013 tarih 2012/1479 Esas ve 2013/611 Karar sayılı ilamı gereğince, mahkemenin sanık lehine haksız tahrik koşullarının oluşmadığı yönündeki kabulü doğrultusunda ek savunma hakkı tanınmaması usule ve kanuna aykırı görülmediğinden tebliğnamenin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.

... Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 26.02.2020 tarih, 2020/592 Esas, 2020/430 Karar sayılı “istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin” hükmünün tüm dosya kapsamına göre hukuka uygun olduğu anlaşıldığından; sanık müdafiinin, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, öldürme kastı ile hareket etmediğine, kastın aşıldığına, en üst hadden haksız tahrik indirimi yapılması gerektiğine yönelen yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle, CMK’nin 302/1. maddesi gereğince, isteme aykırı olarak TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, hükmolunan cezanın miktarı ve tutuklulukta geçen süre göz önüne alındığında, sanık müdafiinin tahliye talebinin REDDİNE,

Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun'un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 304/1. maddesi gereğince “Burhaniye Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise ... Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere” Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.10.2021 gününde Üye ... ve Üye ...'in sanığa ek savunma hakkı tanınması gerektiği yönünde karşı oyları ve oy çokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Yargıtay Birinci Ceza Dairesinin 2021/92 Esas - 2021/13334 Karar sayılı kararının çoğunluk görüşüne, sanık ...'ya, hakkında TCK'nin 29/1. maddesinin uygulanmama ihtimaline binaen CMK'nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınması ve sair cihetleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA karar verilmesi gerektiğinden bahisle katılmamaktayız.

Sanık ...'nın kasten öldürme suçundan TCK'nin 81/1, 29 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması için kamu davası açılmış, iddianamede olayın oluş şekli anlatıldıktan sonra "tartışmanın maktulden kaynaklanan ilk hareket nedeniyle başlaması ve tanıkların şüpheli ve maktul hakkındaki beyanları birlikte değerlendirildiğinde şüpheli lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği" belirtilmiştir. İddia makamı esas hakkında mütalaasında ise iddianamedeki gerekçe ile sanık hakkında TCK'nin 29. maddesinin uygulanmasını talep etmiştir. Kovuşturma evresinde sanık müdafii müvekkilinde öldürme kastı olmadığını ve meşru savunma koşullarının oluştuğunu savunmuş, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığına dair herhangi bir savunma yapmamıştır. İddianemede ve esas hakkındaki mütalaada haksız tahrik hükümlerinin uygulanması talep edildiği halde Mahkemece TCK'nin 29. maddesi uygulanmamış, uygulanmama ihtimaline binaen ek savunma hakkı ise tanınmamıştır.

Yargıtay Birinci Ceza Dairesinin 19.12.2012 tarihli 1170-9687, 15.01.2013 tarihli 6307-115, 11.04.2013 tarihli 5882-3136, 26.06.2013 tarihli 1351-4672, 12.12.2016 tarihli 4636-4225, 01.02.2017 tarihli 6167-233, 13.12.2017 tarihli 4028-5133, 13.05.2019 tarihli 3112-2682 sayılı benzer kararlarında iddianamede ve esas hakkındaki mütalaada TCK'nin 29. maddesinin uygulanması talep edildiği hallerde ek savunma hakkı tanınmadan TCK'nin 29. maddesinin uygulanmaması halinde yerel mahkeme kararlarının bozulmasına karar verilmiştir.

Yukarıda açıklanan nedenlerle, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin "Adil yargılanma hakkı" başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının "Hak arama hürriyeti" başlıklı 36. maddesine ve CMK'nin 226. maddesine muhalefet edilerek "savunma hakkının kısıtlanması" nedeniyle sanık ...'ya, hakkında TCK'nin 29/1. maddesinin uygulanmama ihtimaline binaen ek savunma hakkı tanınması ve sair cihetleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA karar verilmesi gerektiği düşüncesinde olduğumuzdan, hükmün ONANMASINA ilişkin çoğunluk görüşüne katılmamaktayız.