Hukuk Genel Kurulu’nun 2025/147 E., 2025/183 K. sayılı kararı

T.C.

Yargıtay

Hukuk Genel Kurulu

2025/147 E., 2025/183 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Yargıtay 2. Hukuk Dairesi (İlk Derece Mahkemesi Sıfatıyla)

SAYISI : 2024/2 E., 2024/14 K.

1.Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, ilk derece mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 2. Hukuk Dairesince davanın reddine karar verilmiştir.

2.Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

3.Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği düşünüldü:

I. YARGILAMA SÜRECİ

Davacı İstemi

4. Davacı vekili dava dilekçesinde; Mudanya 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2023/22 Esas sayılı dosyasında görülen çekişmeli boşanma davasında müvekkilinin davalı/karşı davacı sıfatıyla yer aldığını, davacı/karşı davalı ...'un ileride iştirak ve tedbir nafakasına dönüşmek üzere kendisi için 25.000,00 TL, çocuk için 20.000,00 TL nafaka talep ettiğini, ancak süreç içerisinde farklı tarihlerde dört ayrı dilekçe vererek sürekli olarak artış isteminde bulunduğunu, 12.12.2023 tarihli dilekçe ile kendisi ve çocuk için ayrı ayrı olmak üzere 35.000,00’er TL nafaka isteminde bulunmasına karşın hemen akabinde 09.01.2024 tarihinde yeni bir dilekçe sunarak 45.000,00’er TL tedbir nafakası istediğini, ilgili hâkim tarafından da taleple bağlılık ilkesi dahi gözetilmeksizin ölçüsüz şekilde 40.000,00’er TL’den toplam 80.000,00 TL tedbir nafakasına hükmedildiğini, ara kararından dönülmesi için talepte bulunduklarını ancak taleplerinin reddedildiğini, bu sebeple müvekkilinin zarara uğradığını ileri sürerek 10.000,00 TL manevi tazminat ile fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 80.000,00 TL maddi tazminatın davalı Hazineden tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı Cevabı

5. Davalı ... vekili cevap dilekçesinde; davanın zamanaşımı süresi içerisinde açılmadığı gibi somutlaştırma yükünün de yerine getirilmediğini, olayda sorumluluğa dayanak yapılan olgu nedeniyle bir zararın doğmadığını, iddia edilen zarar ile yargılama faaliyeti arasında illiyet bağı bulunmadığını, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 46. maddesinde sınırlı sayıda belirtilen sorumluluk şartlarının oluşmadığını, bu nedenle davanın reddi ile aynı Kanun’un 49. maddesi gereğince davacının disiplin para cezasına mahkum edilmesine karar verilmesini talep etmiştir.

Özel Daire Kararı

6. Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 24.09.2024 tarihli ve 2024/2 E., 2024/14 K. sayılı kararı ile;

“…Dava, ...46.maddesi gereğince yargısal faaliyet nedeniyle maddî ve manevî tazminat talebinden ibarettir.

6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 46/1 maddesinde; hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı Devlet aleyhine tazminat davası açılabileceği vurgulandıktan sonra, dava sebepleri;

Kayırma veya taraf tutma yahut taraflardan birine olan kin veya düşmanlık sebebiyle hukuka aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması, sağlanan veya vaat edilen bir menfaat sebebiyle kanuna aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması, farklı bir anlam yüklenmeyecek kadar açık ve kesin bir kanun hükmüne aykırı karar veya hüküm verilmiş olması, duruşma tutanağında mevcut olmayan bir sebebe dayanılarak hüküm verilmiş olması, duruşma tutanakları ile hüküm veya kararların değiştirilmiş yahut tahrif edilmiş veya söylenmeyen bir sözü hüküm ya da karara etkili olacak şekilde söylenmiş gibi gösterilmiş ve buna dayanılarak hüküm verilmiş olması, hakkın yerine getirilmesinden kaçınılmış olması şeklinde tahdidi olarak gösterilmiştir.

Somut olayda, Mudanya 2. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinin 2023/22 (Bursa 12. Aile Mahkemesinin 2022/456 Eski Esas) Esas sayılı dosya içeriğine göre davacının iddialarının sübut bulmadığı, hâkimin sorumluluğunu mucip bir hareketin saptanmadığı, ...nun 46 maddesinde yazılı sınırlı şartların oluşmadığı sonuç ve kanısına varılarak davanın reddine ve ...49 maddesi gereğince takdiren 2.500,00 TL disiplin para cezasına karar vermek gerekmiştir.

H Ü K Ü M : Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;

Davanın REDDİNE,

...49. maddesi gereğince davacının takdiren 2.500,00 TL disiplin para cezası ile mahkum edilmesine,

Yapılan yargılama giderinin davacı üzerine bırakılmasına,

Alınması gereken 427,60 TL karar harcının peşin alınan 1.536,97 TL harçtan mahsubu ile fazla alınan 1.109,37 TL harcın hüküm kesinleştiğinde istek halinde davacıya iadesine,

Davalı Hazine vekil ile temsil edildiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 10.maddesinin 3 numaralı bendi gereğince 32.000,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınıp davalı hazineye verilmesine,…” karar verilmiştir.

Kararın Temyizi

7.Özel Daire kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

II. GEREKÇE

8. Dava, 6100 sayılı Kanun’un 46. maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.

9. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 46. maddesinde sorumluluk nedenleri sınırlı olarak sayılmıştır. Anılan maddede “(1) Hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı aşağıdaki sebeplere dayanılarak Devlet aleyhine tazminat davası açılabilir:

a) Kayırma veya taraf tutma yahut taraflardan birine olan kin veya düşmanlık sebebiyle hukuka aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.

b) Sağlanan veya vaat edilen bir menfaat sebebiyle kanuna aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.

c) Farklı bir anlam yüklenemeyecek kadar açık ve kesin bir kanun hükmüne aykırı karar veya hüküm verilmiş olması.

ç) Duruşma tutanağında mevcut olmayan bir sebebe dayanılarak hüküm verilmiş olması.

d) Duruşma tutanakları ile hüküm veya kararların değiştirilmiş yahut tahrif edilmiş veya söylenmeyen bir sözün hüküm ya da karara etkili olacak şekilde söylenmiş gibi gösterilmiş ve buna dayanılarak hüküm verilmiş olması.

e) Hakkın yerine getirilmesinden kaçınılmış olması” düzenlemesi bulunmaktadır.

10. Somut olayda 6100 sayılı Kanun’un 46. maddesinde sınırlı sayıda belirtilen sorumluluk sebeplerinden hiçbiri bulunmadığından ve hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı tazminat şartları oluşmadığından Özel Dairece davanın reddine karar verilmesi yerindedir.

11. Hâl böyle olunca, yapılan açıklamalara, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bilgi ve belgelere, Daire kararında açıklanan gerektirici nedenlere, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun olduğu tespit edilen Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın onanması gerekir.

III. KARAR

Açıklanan sebeplerle;

Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın ONANMASINA,

Harç peşin alındığından harç alınmasına yer olmadığına,

26.03.2025 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.