ADALET HABERLERİ

Hukuk Genel Kurulu'nun 2024/694 E., 2024/690 K. sayılı kararı

Hukuk Genel Kurulu'nun 2024/694 E., 2024/690 K. sayılı kararı
1 Okunma

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 11.12.2024 tarihli, 2024/694 E., 2024/690 K. sayılı kararı

T.C.

Yargıtay

Hukuk Genel Kurulu

2024/694 E., 2024/690 K.

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARIN

MAHKEMESİ : Yargıtay 2. Hukuk Dairesi (İlk Derece Mahkemesi Sıfatıyla)

SAYISI : 2023/14 E., 2024/9 K.

KARAR : Davanın reddine

1. Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı Yargıtay 2. Hukuk Dairesince İlk Derece Mahkemesi sıfatıyla yapılan yargılama sonunda davanın reddine karar verilmiştir.

2. Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

3. Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği düşünüldü:

I. YARGILAMA SÜRECİ

Davacı İstemi

4. Davacı vekili İstanbul Anadolu 25. Asliye Hukuk Mahkemesine sunduğu dava dilekçesinde; İstanbul Anadolu 2. Aile Mahkemesinin 2013/602 Esas sayılı dosyasında müvekkili ile eşi arasında boşanma davası görüldüğünü, 19.06.2013 tarihinde tedbir nafakasına hükmedildiğini, nafakanın 30.01.2020 tarihinde kaldırıldığını, normal olarak böyle bir davanın üç yüz gün içinde bitirilmesi gerektiğini ancak somut davanın bitirilmediğini ve bu nedenle müvekkilinin üç yüz günü aşan sürede gereksiz yere ödemiş olduğu tedbir nafakasının bu durumdan sorumlu olan İdareden tahsili gerektiğini ileri sürerek şimdilik 10.000,00 TL'nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı Cevabı

5. Davalı ... vekili cevap dilekçesinde; davanın süresinde açılmadığını, davacının tamamen soyut iddialara dayandığını, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 46 ncı maddesinde öngörülen sorumluluk koşullarının oluşmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.

6. Fer'î müdahil vekili dilekçesinde; 6100 sayılı Kanun'un 46 ncı maddesinde öngörülen sorumluluk koşullarının oluşmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.

Görevsizlik Kararları

7. İstanbul Anadolu 25. Asliye Hukuk Mahkemesinin 12.06.2023 tarihli ve 2023/362 Esas, 2023/404 Karar sayılı kararı ile dava dilekçesinin görevsizlik nedeniyle reddine karar verilerek dosya Yargıtay 1. Hukuk Dairesine gönderilmiş ve Yargıtay 1. Hukuk Dairesinin 10.11.2023 tarihli ve 2023/5 Esas, 2023/5 Karar sayılı görevsizlik kararıyla dosya Yargıtay 2. Hukuk Dairesine gönderilmiştir.

Özel Daire Kararı

8. Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 29.05.2024 tarihli ve 2023/14 Esas, 2024/9 Karar sayılı kararı ile;

"..Somut olayda, İstanbul/Anadolu 2. Aile Mahkemesinin 2013/602 Esas sayılı dosyası incelenmiştir. Davacının, dava dilekçesindeki iddiası ...nın 46.maddesi kapsamında değildir. Davaya bakan hâkimin veya hâkimlerin hukuka aykırı bir hüküm veya karar verdiğini veya hâkimlere menfaat sağlandığını veya açık kanun hükmüne aykırı davrandıklarını kararın değiştirildiğini iddia etmemektedir. Davacının iddiası davanın makul sürede bitirilmemiş olması nedeniyle davanın devamı boyunda tedbir nafakası ödemek suretiyle zarara uğradığıdır. Bu iddia ...46 maddesi kapsamında bulunmayıp hâkimlerin sorumluluğunu mucip bir hareketin saptanmadığı, ...nun 46 maddesinde yazılı sınırlı şartların oluşmadığı sonuç ve kanısına varılarak davanın reddine ve ...49 maddesi gereğince takdiren 2.000,00 TL. disiplin para cezasına karar vermek gerekmiştir.

H Ü K Ü M : Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;

Davanın REDDİNE,

...49. maddesi gereğince davacının takdiren 2.000,00 TL disiplin para cezası ile mahkum edilmesine,

Harçlar peşin alındığından ayrıca harç alınmasına yer olmadığına,

Yapılan yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına,

Davalı Hazine vekil ile temsil edildiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 10. maddesinin 3 numaralı bendi gereğince 32.000,00 TL. vekâlet ücretinin davacıdan alınıp davalı hazineye verilmesine..." karar verilmiştir.

Kararın Temyizi

9. Özel Daire kararı süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

II. GEREKÇE

10. Dava 6100 sayılı Kanun'un 46 ncı maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.

11. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 46 ncı maddesinde sorumluluk nedenleri sınırlı olarak sayılmış olup anılan maddede;

“(1) Hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı aşağıdaki sebeplere dayanılarak Devlet aleyhine tazminat davası açılabilir:

a) Kayırma veya taraf tutma yahut taraflardan birine olan kin veya düşmanlık sebebiyle hukuka aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.

b) Sağlanan veya vaat edilen bir menfaat sebebiyle kanuna aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.

c) Farklı bir anlam yüklenemeyecek kadar açık ve kesin bir kanun hükmüne aykırı karar veya hüküm verilmiş olması.

ç) Duruşma tutanağında mevcut olmayan bir sebebe dayanılarak hüküm verilmiş olması.

d) Duruşma tutanakları ile hüküm veya kararların değiştirilmiş yahut tahrif edilmiş veya söylenmeyen bir sözün hüküm ya da karara etkili olacak şekilde söylenmiş gibi gösterilmiş ve buna dayanılarak hüküm verilmiş olması.

e) Hakkın yerine getirilmesinden kaçınılmış olması.” düzenlemesi bulunmaktadır.

12. Somut olayda 6100 sayılı Kanun'un 46 ncı maddesinde sınırlı sayıda belirtilen sorumluluk sebeplerinden hiçbiri bulunmadığından ve hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı tazminat şartları oluşmadığından Özel Dairece davanın reddine karar verilmesi yerindedir.

13. Hâl böyle olunca usul ve yasaya uygun olan karar onanmalıdır.

III. KARAR

Açıklanan sebeplerle;

Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin İlk Derece Mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesi uyarınca ONANMASINA,

Harç peşin alındığından harç alınmasına yer olmadığına,

11.12.2024 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.

Kaynak:https://www.hukukihaber.net/hukuk-genel-kurulunun-2024694-e-2024690-k-sayili-karari